BİLİNCİ (Ç) ALINAN KADIN

Kendi hayatından sorumlu olmaktan niye kaçıyorsun kadın? Korkuyor musun?

Korkularının üstüne gitmezsen acizliğinden kurtulamazsın ki.

Senin isteklerin, amaçların, hayallerin yok mu?

Senin renklerin nedir kadın?

Hayatın hep birilerinin dudak arasında mı?

Gitme yapma, gidemezsin yapamazsın, sana yakıştıramadım, senden beklemezdim, sus otur, karşılık verme diyen efendilerini memnun etmek adına kendinden vazgeçtiğini ne zaman idrak edeceksin be kadın?

Bütün sülalenin namusu yaptılar bedenini, hoyratça tepiniyorlar üstünde ve tuhaftır, sen bunu sevgi zannediyorsun.

Üstelik kraldan çok kralcı bir şekilde namusçuluk oynuyorsun. Sana benzemeyen hemcinslerinin en büyük düşmanı yine sen oluyorsun.

Aptallığın asalet olmadığını ne zaman fark edeceksin be kadın?

Çizilmiş sınırlar içinde kalmak korkak benliğini güvende hissettiriyor, bu yüzden o sınırlara ölesiye tapıyorsun. O sınırları aşan bir hemcinsini görsen, ilk önce sen taşlıyorsun.

Erkeğin taşeronluğunu yaptığını, sadece doğuran ve hizmet eden olarak kutsandığını ne zaman anlayacaksın be kadın?

Kişiliğin tanınmıyor, senin tercih etme hakkın yok. Varmış gibi yapılıyor, lakin sen “varım” dediğinde o ‘mışlar’ hayatını kışa çeviriyor. 

Ne zaman kendi hayatının kavgasını vereceksin? Ne zaman ruhum ve bedenim bana ait, ben öncelikle bir kişiliğim canım ne zaman isterse o zaman dişi olurum iradesine varacaksın a kadın? 

Korkak, aciz, ürkek, pasif ruhunu güce yamayarak, güçten güç devşirerek çemkirmelerin, senin özgürlüğün değil ki. 

Erkeği iktidar yaparak onun iktidarı altında iktidarcılık oynamak, seni haklı da yapmıyor, güçlü de.

Sadece dişi yapıyor, sadece dişi.

Bilincin iğdiş edilmiş, kodlar verilmiş, yasaklar ile karakollar kurulmuş, sen kendinin en büyük düşmanı kılınmışsın. Uyan artık, kendine uyan be kadın! 

Tek bir ömrün var ve onu başkaları için kurban ediyorsun. Sana daha doğar doğmaz beyaz gelinlik hayali kurduruyorlar. Babadan kocaya devrediliyorsun. Soy kütüğün bile yok. Soyadın senin değil. Kızı aldık, kızı verdik diyorlar.

Sen bu verilmeyi/alınmayı övünçle kabul ediyorsun.

Kendini inkâr ettiğine, kendine küffar olduğuna ne zaman ayacaksın?

Ne zaman ben benim, bu benim hayatım, benim hayallerim, renklerim; önemli olan benim isteklerim, arzularım diyeceksin?

Kendinin ve hayatının sorumluluğunu almaya cüret ettiğin gün, işte o gün şafak sökecek, gün aydınlanacak, pırıl pırıl bir güneş doğacak. Hadi korkma, kendinden başla karanlığı yırtmaya. Sen ki doğuransın, yaratansın; kendini de kendinden doğur ve yarat be kadın!

NESRİN ARİKAN

Mailto: nesrin35gule@gmail.com 

#nesrince