Biliyorum demek bilmiyorumun ifşasıdır.

Felsefe; OLMAYANLA,din ise; OLDURMUYANLA sınar, imtihan eder.

O yüzden filozoflar hiç’le oynaşırken, dindarlar nefs ile uğraşır. Kelimeler o kadar güçlüdür ki, yazarak koca bir Dünyayı bile değiştirebilirken, kendisini değiştirmesi içinmalesef okuması ve sorgulaması gereklidir insanın. Nefsini infaz etmeden felsefe yapamazsın, felsefe yapmadan da kendine varamazsın.

Bir bilgeye zehirin ne olduğunu sormuşlar.Demiş ki; “İhtiyacımızdan fazla olan her şey zehirdir. Fazla güç, fazla dinlenmek, fazla yiyecek, fazla ihtiras, fazla korku, fazla sakinlik,fazla öfke, fazla neşe,fazla nefret, hatta fazla iyi niyet.”
Yaşamın özü ve şifası dengede kalabilmektir.-İnsanın özü ve şifası, bilmek ve sevmektir.-Adaletin özü ve şifası, eşitlik ve özgürlüktür.-Vicdanın özü ve şifası, dürüstlüktür.-Dürüstlüğün özü ve şifası kendini kandırmamaktır.Yalansızlıktır.İyilik de kötülük de eşittir insan özünde. Hayat da, insan da bu ikisinin kavgasıdır.Yaşam da bu ikisinin kavgasında, iyi tarafımızın kötü tarafımızı gerilettiği anda sunar bize mucizesini.

Denge; esnemektir.Kavramak, içselleşmek, nefsi yenmektir…İradedir.İrade olmayınca, insan dengesiz bir şekilde tutarsızlaşır.
Nitelik (akıl- mantık, kalp- vicdan = bilgi) YOK bu toplumda. Nicelik (cinsiyet, mezhep, ırk = libido) VAR.NİCELİK kalmayı insan olmak sananlar, bütün hayatlarını sanarak yaşarlar, kanarak uyurlar.Uyandırmak isteyenleri de taşlarlar.Nereye taş atıldığı da, nasıl taş atıldığı da, taş atanın kalitesini (niteliğini) belirler. 
Girersin bir bahçeye, baktın ki bir gülün kokusu hoşuna gitmedi, geçer gidersin.Taş atmaya da hakkın yoktur, o bahçeyi talan etmeye de. Bahçede ki bütün çiçekler de hakkım var demeye de hakkın yoktur. Soruyorlar ünlü bir ressama;-“yaptığınız resimde ki kapıya, kapı kolu çizmeyi unutmuşsunuz” Ressam;- Adam sıradan bir kapıya vurmuyor ki! Bu kapı insanın kalbini simgeliyor. Sadece içeriden açılabildiği için, dışarıda kol olması gerekmiyor.”
O kapı size içeriden açılmamışsa giremezsiniz!Kendi içinize giremezsiniz. O kapı ancak iyilikte ısrar edenlere açılır. Ancak sevmeyi öğrenmek isteyenlere açılır. Evet sevmek öğrenilir. Nefret öğrenilir. Bilmek, öğrenmek o yüzden sevgi içerir. Sana ne öğrettiler, ne bellettiler bilmen gerekir. Sevmeyi bildikçe arınır, aydınlanır karanlık kötü tarafın. Sevmeyi öğrendikçe büyür genişler bilincin. Işığın yanar aydınlanır için.Herşeyi bilmeye ne var ki google var diyenler?Bildiğini sananlar?Herşeyi bilmeyi kolay sananlar?Bilmediğini kabul etmemek uğruna “biliyorum” satanlar ile “ne var ki bunda internetten yemek yapmayı bile öğrenirsin” diyerek emeği  küçümseyenler berabere şu anda.Oysa gerçek hiç öyle  basit değildir, hiç de göz algısı ile biten bir sığlıkta da değildir.Okumak öğrenmek ötesi kavramak ve uygulamaktır.Ve hayata sunmaktır. 

Bildiklerimizin de,İnandıklarımızın da anlamlı olması için lezzetine başkalarının bakması lazım yani. Ben yemek pişirebiliyorum, ben o yemeği biliyorum.. Ben biliyorum..eee peki lezzeti ne? Onu bilecek olan sen değilsin işte! Sundun mu o yemeği (kendini) başkalarına? Başkalarının aynası ile baktın mı kendine?Senden razı olanlara iyi bak.Olmayanlara da iyi bak.Giz de oradadır, gerçek de. Bilmek yetmiyor, anlamak yetmiyor. Anlaşılmak için daha çok çok şey gerekiyor. Mesela anlaşılmayı beklememek gibi.Mesela biliyorum ben dememek gibi.

Nesrin Arıkan #nesrince